خداوندا! اى رحیم! اى حکیم! تو را شکر مى‏گویم، که به منِ بى‏لیاقت و بیچاره ‏ى مانده در چاه آمال، توفیق حضور در کنار یارانت و مشتاقانت را دادى. و این افتخار است براى من.

 خدایا! موقعى که تفکر مى‏کنم که ماها را از مسیر انسان‏هاى وابسته به دنیا جدا کردى، و لااقل این اندیشه را در درون ما ایجاد فرمودى که برویم و در دفتر یارانت و در جمع عاشقان ثبت نام کنیم، دل خودم را و قلب خودم را در جایى دیگر مى‏بینم. روح حمد و ستایش در من اوج مى‏گیرد، ولى به زبانى بسته برخورد مى‏کنم. و با تمامى وجود مى‏گویم.

                                    « کیف لى بتحصیل الشکر و شکرى ایاک یفتقر الى الشکر»

شهید محمدمهدى یارى

نوشته شده در سه شنبه 90/3/17ساعت 5:22 عصر توسط محمدرضا نظرات ( ) |